Spedytorzy i operatorzy kolejowi różnie oceniają wyzwania transportu intermodalnego
Transport intermodalny jest kluczem dla dekarbonizacji sektora logistyki, ale jego rozwój w Europie spowalniany jest przez ograniczenia takie jak problemy z przepustowości. Alians na Rzecz Innowacji Poprzez Współpracę w Logistyce w Europie (ALICE) opublikował dokument „Zwiększenie wykorzystania transportu kolejowego i intermodalnego w Europie: integracja informacji o przewozach kolejowych z innymi rozwiązaniami łańcucha dostaw”, w którym wskazano najważniejsze wyzwania rozwoju transportu kombinowanego wskazywane przez przedsiębiorców.

Transport intermodalny jest jedynym segmentem kolejowych przewozów towarowych w Europie, który w ciągu ostatniej dekady odnotował wzrost wolumenu i pracy przewozowej. Z tego powodu specyficzne potrzeby tej gałęzi transportu powinny być priorytetem w planowaniu unijnej i krajowych polityk transportowych.
Czytaj też: Transport kombinowany w Europie rozwija się i zwiększa udział w przewozach cargo
ALICE przeprowadził badanie, w którym wzięły udział przedsiębiorstwa logistyczne, operatorzy transportu intermodalnego, spedytorzy i firmy kolejowe, w którym zbadano konkurencyjność przewozów kombinowanych i określono kluczowe wyzwania dla ich rozwoju. Jak się okazuje, o ile europejskie przedsiębiorstwa kolejowe i operatorzy intermodalni uważają, że transport multimodalny jest tak samo konkurencyjny jak przewozy samochodowy, to spedytorzy dostrzegają pewne ograniczenia intermodalu.
Pierwszym obszarem, który wymaga poprawy jest punktualność i czas dostawy w transporcie intermodalnym. Część spedytorów zdołała wypracować model biznesu, który pozwala na wydłużenie czasu tranzytu o kilka dni w ramach połączenia intermodalnego. Dla innych firm logistycznych krótki czas przejazdu i punktualność skłaniają do wyboru transportu samochodowego.
Wyzwania strukturalne
Drugim obszarem, w który zidentyfikowano wyzwania dla transportu intermodalnego jest kwestia kosztu przejazdu i przepustowości linii kolejowych. Trzecim wyzwaniem jest kwestia cyfryzacji i integracji informacji z innymi ogniwami łańcuchów dostaw. Problemem jest też dostępność połączeń intermodalnych w niektórych regionach. Transport kombinowany postrzegany jest też jako bardziej skomplikowany przez spedytorów. Jedynym obszarem, w którym logistycy i kolejarze mają zgodną opinię jest kwestia wpływu transportu intermodalnego na środowisko.
Różnice w ocenach transportu intermodalnego częściowo wynikać mogą też z innych priorytetów. Podczas gdy dla spedytorów istotny jest czas tranzytu „od drzwi do drzwi” dla przewoźników kolejowych ważniejszy jest czas przejazdu pociągu między terminalami.
— To rozróżnienie podkreśla lukę w zrozumieniu, ponieważ oczekiwania dotyczące punktualności przewozów kolejowych nie są zgodne z węższymi oknami dostaw, które są zwykle zarządzane w transporcie drogowym, gdzie przewoźnicy są często planowani w 20-minutowych przedziałach czasowych. Spedytorzy korzystający z danych porównawczych mogą oceniać wydajność kolei w porównaniu z drogą zarówno na długich, jak i krótkich dystansach, co prowadzi do bardziej rygorystycznych ocen — stwierdzono w dokumencie ALICE.