Transport intermodalny może być wykorzystywany do dostaw wodoru dla Europy
Wodór będzie odgrywał istotną rolę w dekarbonizacji gospodarki europejskiej wg założeń strategii Fit for 55. Do 2050 r. gaz ten i jego pochodne takie jak amoniak będą pokrywały 14% zapotrzebowania Europy na energię. Oznacza to, że UE będzie zużywała ponad 100 Mt wodoru rocznie. Żeby jednak ten scenariusz rozwoju gospodarki wodorowej się zrealizował konieczne jest stworzenie systemu dystrybucji i transportu dla ekologicznego paliwa.
Międzynarodowa Unia Kombinowanego Transportu Drogowo — Kolejowego (UIRR) przedstawiła wyniki projektu badawczego PLANET, którego tematem były możliwości wykorzystania transportu intermodalnego w dystrybucji wodoru, w tym na Nowym Jedwabnym Szlaku łączącym kraje Azji Środkowej, mające duży potencjał produkcji tego paliwa z Europą. Z analizy wynika, że transport kombinowany obok gazociągów jest najlepszym sposobem na transport wodoru na duże odległości. Ponieważ Europa nie ma wystarczającego potencjału energii odnawialnej by produkować ilości wodoru wystarczające by zaspokoić jej zapotrzebowanie na ten surowiec, konieczny będzie import. Jednym z potencjalnych dostawców wodoru do Europy może być region Azji Środkowej, który ma duży potencjał produkcji zarówno „zielonego wodoru” jak i „szarego wodoru” czyli wytwarzanego z węglowodorów z zastosowaniem wychwytu i składowania CO2. Trzeba jednak będzie opracować system transportu surowca z Azji Środkowej do Europy. Jedną z realnych opcji jest transport intermodalny, który w ostatniej dekadzie szybko się rozwinął na NJS.
Czytaj też: W Porcie Duisburg powstanie plac składowania tank kontenerów z wodorem
Obecnie kolej rzadko wspominana jest jako środek transportu do przewożenia wodoru. Częściej rozpatruje się wykorzystywanie tego gazu jako paliwa dla lokomotyw. Transport kolejowy obecnie jest gotowy do oferowania międzynarodowych przewozów wodoru. Lepiej wyglądają natomiast możliwości transportu koleją pochodnych wodoru o wysokiej gęstości energetycznej takich jak amoniak. Transport intermodalny już dziś dysponuje rozwiązaniami technologicznymi i doświadczeniem w transporcie takich chemikaliów.
Istniejące technologie
Do przewozu wodoru i jego pochodnych można wykorzystać kilka rozwiązań takich jak: wieloelementowe kontenery gazowe (MEGC), czy cysterny BCT opracowane przez BASF. Wodór może być także transportowany gazociągami. Obecne można gazociągami przesyłać mieszankę gazu ziemnego z 10% wodoru. Przy niewielkich nakładach finansowych infrastrukturę tę można dostosować do przesyłania mieszanki z 30-40% wodoru, którą można będzie wykorzystać w ciepłownictwie i energetyce. Jednak transportowanie czystego wodoru będzie wymagało już sporych inwestycji w dostosowanie infrastruktury.
— Konieczna jest dalsza analiza, czy tylko amoniak, czy też jednocześnie wodór, będzie używany w transporcie kolejowym i drogowym na duże i krótkie odległości. Przewidujemy jednak, że oba będą wymagane i pożądane z punktu widzenia konsumenta w przyszłości. W związku z tym można zalecić otwartość technologiczną, aby dalej badać obie formy transportu wodoru i wkrótce rozpocząć praktyczne wdrożenia pilotażowe. Tylko wtedy można uniknąć opóźnienia, jeśli popyt szybko wzrośnie w okresie od 2026 do 2035 roku — stwierdzono w raporcie z badania.
UIRR wskazuje także, że obecnie ekosystem biznesowy dla transportu wodoru i amoniaku koleją jest w powijakach. Co prawa oba te produkty mogą być transportowane koleją przy użyciu istniejących technologii, jednakże konieczne są znaczące inwestycje, zwłaszcza w przypadku wodoru, aby transport kombinowany stał się konkurencyjny dzięki standaryzacji, interoperacyjności i obniżeniu kosztów.
Możliwość komentowania została wyłączona.
