Otwiera się nowy rozdział w żegludze – lukratywny transport CO2
Transport morski dwutlenku węgla będzie odgrywał kluczową rolę w realizacji międzynarodowej inicjatywy CCUS (wychwytywanie CO2, jego przewóz i wykorzystanie w gospodarce lub też trwałe składowanie). Zrodzi to też powstanie nowego segmentu żeglugi, otwiera także nowe możliwości w działalności portów morskich.
Przewozy statkami CO2 będzie ważne dla Europy, ale szczególnie istotna w regionie Azji i Pacyfiku (APAC)„ze względu na rozległe oceany i morza, które oddzielają źródła emisji i miejsca sekwestracji CO2”. Takie są niektóre wnioski ze wspólnego badania, przeprowadzonego przez Globalne Centrum Dekarbonizacji Gospodarki Morskiej (GCMD) i Boston Consulting Group (BCG). Otwiera to także nowe możliwości w działalności portów morskich.
Znaczenie CCUS
Już wcześniejszy raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmiany Klimatu (Intergovernmental Panel on Climate Change – IPCC) wskazał technologie CCUS jako ważne narzędzie redukcji emisji w przemyśle chemicznym czy cementowym. A w prognozach Międzynarodowa Agencja Energii (MAE) stwierdza wręcz, że redukcja do zera emisji netto CO2 do połowy stulecia nie będzie możliwa bez technologii CCS/CCUS.
W stworzonym przez MAE scenariuszu osiągnięcia zerowych emisji netto do 2050 r. przyjęto założenie, że już w 2030 r. konieczne jest wychwytywanie 1 286 Mt CO2 rocznie (dane za polskim konsorcjum CCUS, którego liderem jest Akademia Górniczo-Hutnicza im Stanisława Staszica w Krakowie).Dla porównania, odpowiada to niemal połowie rocznych emisji całej Unii Europejskiej (w 2021 r. UE wyemitowała ok. 2,725 mln ton CO2).
CCUS w rejonie Pacyfiku
W najnowszym badaniu GCMD i BCG oszacowano, że do 2050 r. w regionie Azji i Pacyfiku będzie transportowane przez granice krajowe ok. 100 mln ton wychwytywanego CO2. Jest to więc znacznie większa skala, niż szacunki dla Europy. W Europie północno-zachodniej odległości między źródłami emisji i miejsc sekwestracji CO2 wynoszą od ok. 500 do 1000 km, podczas gdy w rejonie APAC wahają się od 1000 do 11 000 km.
Transport ok. 100 mln ton wychwytywanego CO2 w rejonie APACwymagałby rocznie od 85 do 150 wyspecjalizowanych zbiornikowców do przewozu skroplonego CO2 (o średniej pojemności 50 000 m sześc. każdy).Dlatego znaczne są inwestycje niezbędne do zwiększenia skali transgranicznych CCUS, w tym w przemysł stoczniowy, rozwój infrastruktury portowej i terminalowej. Łączne inwestycje potrzebne do obsługi takiego rynku do 2050 r. mogą sięgać 25 mld USD.
Warunki brzegowe
„Stworzenie rynku na taką skalę będzie wymagało wspólnych wysiłków zarówno ze strony sektora publicznego, jak i prywatnego, w tym zachęt ekonomicznych, długoterminowych umów dla podmiotów oraz większej jasności co do kluczowych standardów”, podkreślają autorzy badania. Wskazują też, że na większe odległości transport morski CO2 staje się ekonomicznie korzystny w porównaniu z transportem rurociągowym. Odległość „progowa” transportu, tj. ekonomicznie opłacalna już obecnie (dla wolumenu 5 mln ton CO2 rocznie) wynosi 500 km, ale w przypadku rejonu APAC są to odległości kilkunastokrotnie dłuższe.
Według autorów badania, uśredniony koszt transgranicznego CCUS z wysyłką waha się dla tras w rejonie Azji Południowo-Wschodniej od 141 do 174 USD za tonę CO2, ale do Australii – od 167 do 287 USD/1 tonę CO2. Koszty przechwytywania i wysyłki stanowią 60-80 proc. szacowanych całkowitych wydatków. Ale istnieje też znaczna rozbieżność między uśrednionymi transgranicznymi kosztami CCUS a krajowymi opłatami za emisję gazów cieplarnianych w regionie Azji i Pacyfiku. Dlatego „bez dodatkowego wsparcia finansowego ekonomika transgranicznego CCUS może zahamować jego rozwój”.
Możliwość komentowania została wyłączona.
