Więcej projektów technologii bezemisyjnych w morskiej logistyce
Nowy raport Global Maritime Forum zidentyfikował na całym świecie 373 projektów pilotażowych, które mogą pomóc w przejściu żeglugi do bezemisyjnej przyszłości. Koncentrują się one na: technologii statków, produkcji paliwa, bunkrowaniu i rozwiązaniach infrastrukturalnych. Tę czwarta edycja „Mapowania bezemisyjnych projektów pilotażowych i demonstracyjnych”
(„Mapping of Zero-Emission Pilots and Demonstration Projects’’) przedstawiono w Paryżu podczas warsztatów koalicji Getting to Zero. To branżowa platforma współpracy, która łączy interesariuszy z całego łańcucha wartości morskich i paliwowych z sektorem finansowym i innymi podmiotami, którzy zobowiązali się do uczynienia komercyjnie opłacalnymi bezemisyjne technologie morskie i logistyczne.
Więcej pomysłów
W porównaniu z wcześniejszą edycją, bieżące „Mapowanie…” wykazało zwiększoną aktywność innowacyjną przemysłu i większą liczbę projektów szukających znalezienia wspólnych rozwiązań w celu dekarbonizacji żeglugi do 2050 r. W tegorocznym raporcie zidentyfikowano 373 zeroemisyjne projekty pilotażowe i demonstracyjne, co stanowi wzrost o 84 proc. w stosunku do tego z ubiegłego roku (203 projekty, dwa lata temu – 106). Np. nowe projekty pojawiły się w: Tajlandii, Egipcie, Malezji i RPA.
Zgodnie ze sprawozdaniem, zidentyfikowane projekty pilotażowe opierają się na ścisłej współpracy – aż 70 proc. z nich realizują partnerzy z co najmniej dwóch krajów. „Partnerstwa rozwijają się również między krajami rozwijającymi się i rozwiniętymi, zasięg ten jest więc globalny”, stwierdzają autorzy.
Jednak gros projektów przemysłowych opracowuje się w: Europie (56 proc. wszystkich zidentyfikowanych), Azji (33 proc.) i Ameryce Północnej (9 proc.). Wśród krajów prym wiodą pod względem największej liczby projektów: Norwegia, Niemcy, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Japonia i Dania. W załączniku wymienia się 40 krajów realizujących różne projekty, w tym np. Litwę i Ukrainę, nie ma jednak Polski.
Kierunki poszukiwań
Ogólnie projekty dotyczące zeroemisyjnych technologii morskich dzielą się na: technologie morskie (57 proc. wszystkich), produkcja paliw alternatywnych (24 proc.) oraz składowanie i bunkrowanie (19 proc.). Wyniki raportu wskazują na systematyczny wzrost liczby projektów koncentrujących się na paliwach alternatywnych, na czele z wodorem i wodorem otrzymywanych na bazie amoniaku oraz bunkrowaniem (40 proc. projektów). Technologia produkcji i użycia amoniaku jest dominującym paliwem dla większych typów statków (33 proc. projektów), wyprzedzając znacznie projekty dotyczące użycia metanolu (13 proc.).
W przypadku mniejszych statków wiodącymi technologiami pozostają: napęd akumulatorowy (6 proc.), wodorowe ogniwa paliwowe, wodorowe silniki spalinowe i metanol. Jak stwierdza się w raporcie, bardziej dojrzałe technologie metanolu zaczęły wychodzić poza prace pilotażowe – do fazy komercjalizacji. A np. technologie bunkrowania i infrastruktury koncentrują się w większym stopniu na bunkrowaniu statków.
Projekty obejmujące co najmniej dwa segmenty łańcucha wartości stanowią obecnie
87 proc. wszystkich bezemisyjnych projektów pilotażowych i demonstracyjnych. Wśród nich „najbardziej aktywne segmenty łańcucha wartości” obejmują: przemysł stoczniowy,
sprzęt i technologię (23 proc.), produkcję energii (16 proc.), armatorów i operatorów statków (16 proc.), towarzystwo klasyfikacyjne (9 proc.) oraz port i terminal (7 proc.).
Kto sfinansuje?
„Widzimy konkretne działania ze strony przemysłu, które pokazują chęć dekarbonizacji do 2050 r. Obiecujące jest to, że liczba bezemisyjnych projektów pilotażowych i demonstracyjnych rośnie z każdym rokiem. Teraz działania przemysłu muszą być poparte ambitną zmienioną strategią emisji gazów cieplarnianych Międzynarodowej Organizacji Morskiej – powiedziała Johannah Christensen, dyrektor generalny Global Maritime Forum.
Obecnie ok. 40 proc. wszystkich projektów jest finansowanych ze środków publicznych, większość z nich pochodzi od europejskich sponsorów. Według autorów raportu, aby osiągnąć zerową emisję do 2050 r., branża będzie potrzebować trzech głównych aktywów. Po pierwsze, technologii, w tym dla całego ekosystemu innowacji, by zintegrować cały łańcuch wartości.
Po drugie, potrzeba trajektorii – wspólnej ścieżki, która musi zostać ustalona na szczeblu globalnym. Pod tym względem bardzo ważna jest zbliżająca się plenarne posiedzenie Międzynarodowej Organizacji Morskiej [MEPC80]. Po trzecie, branża żeglugi potrzebuje finansowania na poziomie krajowym i międzynarodowym. Ta druga może wzmocnić współpracę techniczną i pomóc krajom wschodzącym dołączyć do realizacji zadań służących dekarbonizacji.
Możliwość komentowania została wyłączona.
