Większa strefa wolna od silnej emisji tlenków siarki
Podczas 79. sesji Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego (MEPC) Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) zmieniła załącznik VI (Zapobieganie zanieczyszczaniu powietrza przez statki) międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL). W praktyce oznacza to, że także Morze Śródziemne stanie się obszarem kontroli emisji tlenków siarki (SECA).
Od 1 maja 2025 r. wszystkie statki pływające w tym rejonie będą musiały używać paliwa żeglugowego o zawartości siarki do 0,1 proc. (obecnie 0,5 proc.).
Znaczenie nowelizacji załącznika VI
Ponieważ Morze Śródziemne obejmuje ok. 2,5 miliona kilometrów kwadratowych, a transport po nim ma ok. 20 proc. udziału w globalnym transporcie morskim, rejon ten jest jednym z najbardziej ruchliwych zbiorników wodnych i szlaków morskich na świecie. To dlatego decyzja MEPC została przyjęta „z zadowoleniem” przez wiele osób i organizacji, bowiem jest postrzegana jako „krok w kierunku uzyskania czystszego powietrza w regionie”.
Obecnie żegludze morskiej przypisuje się w największym stopniu zanieczyszczenie powietrza w obszarze Morza Śródziemnego. Wprowadzenie na nim SECA przyczyni się do zmniejszenia emisji tlenków siarki o 78,7 proc. i do rocznej redukcji o 8,5 mln ton tlenków siarki uwalnianych do atmosfery, jak wynika ze statystyk opublikowanych przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP).
Zmiana przepisów obejmie wszystkie statki pływające pod banderą maltańską oraz każdy statek przepływający przez strefę SECA, niezależnie od ich bandery. Podobnie jak miało to miejsce wcześniej, w przypadku wprowadzenia 1 stycznia 2020 r. globalnego pułapu 0,5 proc. (wcześniej 5 proc.) zawartości siarki w paliwie (na mocy załącznika VI do konwencji MARPOL), Ministerstwo Transportu Malty wyda wkrótce komunikat techniczny, w którym przedstawi wytyczne dla armatorów i operatorów statków.
Doświadczenia w redukcji emisji
Poprzez rozwój obszarów SECA przemysł żeglugowy włączony został w proces ograniczenia swojego wpływu na środowisko. Od 1 stycznia 2015 roku strefa SECA obejmuje Morze Bałtyckie, Morze Północne, akweny obszaru Ameryki Północnej (wody przylegające do wybrzeża Pacyfiku, wybrzeża Atlantyku, wybrzeża Zatoki Meksykańskiej i ośmiu wysp hawajskich) oraz Morze Karaibskie Stanów Zjednoczonych.
Wprowadzenie tej strefy poprzedziły złowróżbne prognozy, że jej skutkiem będzie znaczny wzrost kosztów transportu. Nie sprawdziły się, producenci paliwa o zawartości 0,1 proc. szybko obniżyli ich ceny. Ponadto właściciele statków i armatorzy operujący w rejonie SECA albo zastosowali płuczki spalin, albo coraz powszechniej zaczęli stosować w nowych statkach alternatywne paliwa, jak LNG i metanol.
Możliwość komentowania została wyłączona.
