Zielone inwestycje mogą ochronić porty przed wzrostem poziomu morza i orkanami
Realizacja projektów w zieloną infrastrukturę portową do niedawna kojarzyła się z inwestycjami, które mają zmniejszać ślad węglowego z ich działalności, a nawet miast portowych. Nowe analizy wskazują, że można je wykorzystać także do ochrony portów przed rosnącymi zagrożeniami wynikającymi ze zmian klimatu.
Udział światowej wymiany towarowej transportowanej drogą morską ma ponad 80-cio procentowy udział (w ujęciu wolumenowym). Dlatego także porty z ich infrastrukturą odgrywają kluczową rolę, ponieważ przez nie przepływa gros produktów – od żywności po paliwo, od wyrobów elektroniki użytkowej po samochody. Jak widzieliśmy w przypadku zakłóceń w łańcuchach dostaw podczas pandemii covid-19, zamknięcie z tego powodu choćby jednego dużego portu lub kilku dużych terminali morskich, ma daleko idące konsekwencje dla łańcuchów dostaw, stwierdza fundacja non-profit World Economic Forum.
Budowanie odporności portów
Już według wcześniejszego badania (z 2016 r.) przeprowadzonego wśród zarządów portów w USA, tylko dziesięć z 300-tu portów opracowało plan odporności na zmiany klimatu. W raporcie stwierdzono też wówczas, że niewiele portów na całym świecie jest przygotowanych na wzrost poziomu morza, potężne huragany i duże fale sztormowe. Od tamtego czasu skutki zmian klimatycznych są bardziej dotkliwe. Szacuje się, że obecny globalny koszt ochrony wszystkich portów wyniesie do 2100 roku do 205 miliardów dolarów. A jednak zmniejszenie globalnego handlu bez tych inwestycji byłoby gorsze. WEF stwierdza, że biorąc pod uwagę powolną reakcję większości rządów krajowych na zabezpieczenie portów, tę pustkę zaczynają wypełniać lokalne rozwiązania. Co istotne, wydają się one być bardziej innowacyjne i mniej kosztowne, zapewniając jednocześnie ochronę, a także lokalne udogodnienia.
Aby połączyć zielone rozwiązania z bardziej tradycyjną twardą infrastrukturą, która jest domeną większości rządów krajowych, kilka portów – od Tallina w Estonii, przez San Diego w południowej Kalifornii, po Houston na wybrzeżu Teksasu – uruchamia właśnie współpracę publiczno-prywatną.
Modelowy plan zielonej infrastruktury dla portów
Jeden z największych planów zielonej infrastruktury, który może stać się wzorem dla portów na całym świecie, wyłania się w Zatoce Galveston w Teksasie. Ona i Houston Ship Channel są domem dla jednego z największych kompleksów rafinacji ropy naftowej i przemysłu petrochemicznego na świecie. Ma ponad 13 proc. udział w łącznych zdolnościach rafineryjnych w Stanach Zjednoczonych, w tym duży udział w produkcji paliw lotniczych (w tym dla wojska), a także ponad ¼ udziału w produkcji kluczowych chemikaliów, takich jak etylen i propylen. Wzdłuż kanału Houston Ship znajduje się ponad 4000 zbiorników do przechowywania ropy naftowej i petrochemii, a w okolicy – tysiące innych.
Według niedawnego badania, jakie przeprowadziło SSPEED (Severe Storm Prediction, Education & Evacuation from Disasters) Center w Houston, bezpośrednie uderzenie huraganu kategorii czwartej byłoby niszczycielskie, powodując najgorszą katastrofę ekologiczną w historii Stanów Zjednoczonych. Co więcej, poważnie zagroziłoby to bezpieczeństwu narodowemu oraz gospodarce regionalnej i narodowej, ze względu na utratę produkcji rafineryjnej i chemicznej regionu. Oczywiście, zagrożone było by życie wielu osób z ponad 800 tys. mieszkających wzdłuż zachodniej linii brzegowej zatoki, narażając je na znaczne powodzie i degradację środowiska z powodu wycieków z tamtejszych zakładów.
Plan Galveston Bay Park
Dlatego rząd USA zaproponował Korpusowi Inżynierów Armii zbudowanie systemu barier i bram w Zatoce Meksykańskiej. Realizacja tego projektu, o największej skali w historii inżynierii środowiska USA, potrwa dwie dekady. Jego koszt szacuje się na 31 mld dolarów. A jednak ta inwestycja choć potrzebna, to prawdopodobnie nie stworzyłaby skutecznej zapory w tzw. górnej części zatoki, gdyby uderzył w nie bezpośrednio sztorm klasy czwartej, ocenia wielu ekspertów. Aby rozwiązać i ten problem, Centrum SSPEED uruchomiło inicjatywę ochrony przed burzami, która przekształciła się w The Galveston Bay Park Plan. Jest on określany jako „solidna, lokalnie napędzana współpraca publiczno-prywatną”, która zapowiada się na największy projekt zielonej infrastruktury w USA.
Badania skuteczności nowego projektu zostały sfinansowane przez zarząd portu w Houston, miasto Houston, hrabstwo Harris oraz prywatnego przedsiębiorcę w z Houston, Joe Swinbanka. Miało ono ustalić (także z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości), jaki jest optymalny projekt, uwzględniając także nakłady inwestycyjne.
Zespół złożony z kilku amerykańskich i międzynarodowych firm konsultingowych i inżynieryjnych, naukowców oraz ekologów potwierdził realność ogólnego założenia The Galveston Bay Park Plan i zaproponował konkretne rozwiązania. Jednym z nich jest poszerzenie Kanału Okrętowego (Houston Ship Channel) od 700 do 900 stóp (od 214 do 274 m), by bezpiecznie mógł pomieścić większe statki. Z kolei materiał pozyskany podczas prac poszerzenia i pogłębienia kanału, w tym gliny, będą wykorzystane do budowy wałów przeciwpowodziowych wzdłuż kanału i tzw. wysp barierowych. Nie tylko obniży to nakłady na te zabezpieczenia, ale pomoże odrestaurować tereny podmokłe i nowe rafy ostryg.
Możliwość komentowania została wyłączona.
